آیا نوروفیدبک بیش فعالی را درمان می کند؟
اختلال کمبود توجه بیش فعالی یا ADHD می تواند بر توجه، یادگیری، کنترل تکانه و سطح فعالیت افراد مخصوصا کودکان تأثیر بگذارد. علائم این اختلال می تواند زندگی روزمره و فعالیت های مختلف انسان را به چالش بکشد. از سال 2016، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تخمین زد که 6.1 میلیون کودک در ایالات متحده یعنی حدود 9.4 درصد، در مقطعی از آزمایش ها علائم بیش فعالی یا ADHD را داشتند.
درمان های متداول برای کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی یا ADHDشامل دارو، روان درمانی و تغییر سبک زندگی است، اما این درمان ها برای همه مؤثر نیست. برخی از رویکرد ها – به ویژه دارو درمانی – می توانند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشند. برای اطلاع از فواید درمان نوروفیدبک بر روی اختلال کم توجهی و بیش فعالی می توانید با مشاوران و متخصصان کلینیک روژمان مشورت نمایید.
نوروفیدبک در درمان اختلال بیش فعالی چگونه است؟
درمان نوروفیدبک غیر تهاجمی است و جزء روش های غیردارویی می شود. برخی از پزشکان معتقدند که نوروفیدبک می تواند به مدیریت علائم اختلال بیش فعالی کمک کند. نام های دیگر این درمان بیوفیدبک و نوروتراپی است. در ادامه، در مورد این که آیا این درمان احتمالاً مؤثر است، چه چیزی مستلزم آن است و برخی از خطرات مربوط به آن را بیشتر بدانید. نوروفیدبک شامل اتصال الکترودهایی به سر و پاسخ به محرک های خاص است در حالی که فناوری ویژه امواج مغزی فرد را نشان می دهد. بنابراین نوروفیدبک یک راه درمان برای بیش فعالی به حساب می آید.
در یک فرد مبتلا به ADHDیا اختلال بیش فعالی کم توجهی، مغز ممکن است الگوهای رفتاری مشخصی را نشان دهد، به ویژه در لوب پیشانی. این حوزه با شخصیت، رفتار و یادگیری مرتبط است. عملکرد مغز و رفتار فرد به هم مرتبط هستند. تغییر در رفتار می تواند مغز را تغییر دهد و تغییرات در مغز می تواند رفتار فرد را تغییر دهد.
هدف نوروفیدبک تغییر رفتار افراد با تغییر مغز است. مغز سیگنال های الکتریکی یا امواج قابل اندازه گیری تولید می کند. یک متخصص نوروفیدبک این امواج را معمولاً با دستگاهی به نام الکتروانسفالوگرافی (EEG) اندازه گیری می کند. پنج نوع موج مغزی وجود دارد: آلفا، بتا، گاما، دلتا و تتا. هر کدام فرکانس متفاوتی دارند که الکتروانسفالوگرافی یا EEGمی تواند آن را اندازه گیری کند. برخی تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی یا ADHD نسبت به افراد بدون این اختلال، امواج تتا بیشتری و امواج بتا کمتری دارند. در تئوری، نوروفیدبک به منظور اصلاح این تفاوت است.
نحوه کار نوروفیدبک بر اختلال بیش فعالی
قبل از اولین جلسه نوروفیدبک، پزشک سوالاتی در مورد علائم، سابقه درمان و شیوه زندگی فرد می پرسد. فرد قبل از هر جلسه درمانی به ارائه اطلاعات در مورد علائم خود ادامه می دهد، زیرا این به پزشک اجازه می دهد تا بهبودها را در طول زمان پیگیری کند. در شروع هر جلسه، پزشک الکترود هایی را که از دستگاه EEG اجرا می شود به سر فرد متصل می کند. آنها فعالیت مغز را اندازه گیری می کنند.
تعداد الکترودها بسته به تشخیص پزشک و جلسه متفاوت است. الکترودها صدمه نمی بینند و جریان الکتریکی ایجاد نمی کنند. آن ها فقط برای اندازه گیری فعالیت مغز وجود دارند. هنگامی که جلسه شروع می شود، یک اسکن فوری از امواج مغزی فرد روی صفحه نمایش داده می شود. پزشک به فرد دستور می دهد تا یک کار خاص را انجام دهد و انتظار دارد این کار امواج مغزی را تغییر دهد.
فعالیت ها ممکن است شامل یک بازی ویدیویی یا محرک های دیگری باشد که مغز را تشویق می کند تا اطلاعات را به روش های مختلف پردازش کند. ممکن است ذهن درگیر موسیقی باشد، یا یک آهنگ، یا صداهایی که ناگهان متوقف و شروع می شوند. همان طور که مغز به محرک ها پاسخ می دهد، بازخورد در EEGنشان می دهد که چگونه محرک ها باعث قطع، تغییر یا افزایش فعالیت مغز می شوند.
خواندن یک متن ممکن است تغییرات قابل توجهی را در فعالیت مغز از جلسه ای به جلسه دیگر نشان دهد. محققان ادعا می کنند که این فرآیند می تواند به آرامی امواج مغز را تغییر دهد و بر رفتار فرد و علائم مربوط به ADHD یا اختلال بیش فعالیتأثیر بگذارد.
آیا نوروفیدبک بر بیش فعالی یا ADHD تاثیر دارد؟
یافته های متفاوتی در مورد اثربخشی نوروفیدبک برای اختلال بیش فعالی یا ADHD وجود دارد. در سال 2009، محققان متاآنالیز منبع معتبری را منتشر کردند که به تأثیر نوروفیدبک بر علائم بیش فعالی می پردازد. آن ها به این نتیجه رسیدند که نوروفیدبک ممکن است منجر به موارد زیر شود:
- بهبود در مقیاس بزرگ در تکانشگری و بی توجهی
- بهبود در مقیاس متوسط در بیش فعالی
محققان پیشنهاد کردند که نوروفیدبک ممکن است درمان موثر و اختصاصی برای اختلال ADHD یا کم توجی و بیش فعالی باشد. در سال 2011، محققان منبع مورد اعتمادی پیشنهاد کردند که نوروفیدبک ممکن است یک اثر دارونما داشته باشد. آن ها مطالعه ای را انجام دادند که در آن هشت شرکت کننده جوان 8 تا 15 ساله تحت 30 جلسه نوروفیدبک قرار گرفتند، در حالی که شش نفر دیگر نوروفیدبک بدون تاثیر دریافت کردند. هر دو گروه تغییرات مشابهی را تجربه کردند. در سال 2013 مطالعه های منبع مورد اعتماد مروری شامل نوروفیدبک در فهرستی از مداخلات بود که ممکن است بهبودهای آماری قابل توجهی در علائم ADHD یا بیش فعالی ایجاد کند.
در یک مطالعه آزمایشی منبع معتبر، همچنین در سال 2013، محققان اثرات نوروفیدبک را با اثرات محرک ها، که یک درمان پذیرفته شده برای ADHD یا اختلال بیش فعالی کم توجهی است مقایسه کردند. 16 شرکت کننده 7 تا 16 ساله از داروهای محرک استفاده کردند و 16 نفر تحت 30 جلسه نوروفیدبک در یک دوره 7 تا 11 ماهه قرار گرفتند. شرکت کنندگانی که این دارو ها را مصرف کردند، کاهش علائم ADHD یا اختلال بیش فعالی را تجربه کردند، در حالی که آن هایی که تحت نوروفیدبک قرار گرفتند، کاهش یافتند. در سال 2014، محققان متاآنالیز نتایج پنج مطالعه قبلی در مورد نوروفیدبک و ADHD را منتشر کردند.
آن ها ارزیابی های والدین و معلمان از کودکانی را که تحت درمان قرار گرفته بودند، در نظر گرفتند. به طور کلی، والدین بهبود هایی را در تکانشگری، بی توجهی و بیش فعالی گزارش کرده بودند، اما معلمان فقط در بی توجهی شاهد بهبود بودند. محققان به این نتیجه رسیدند که نوروفیدبک ممکن است برای کودکان مبتلا به ADHD یا بیش فعالی مفید باشد.
در راستای این مقاله در موارد استفاده از نوروفیدبک در درمان افسردگی و اختلالات خواب، این دو مقاله از روژمان را بخوانید.
سخن آخر
اختلال بیش فعالی و کم توجهی یا ADHD با نوروفیدبک می تواند قابل بهبود باشد اما به طور کامل درمان نمی شود و فقط کنترل می شود. نوروفیدبک با اتصال الکترود هایی بر روی مغز فرد کار می کند که می تواند اعمال و امواج مغزی او را در شرایط مختلف کنترل و بررسی کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه درمان نوروفیدبک بر روی اختلال کم توجهی بیش فعالی یا ADHD می توانید با مشاوران و متخصصان کلینیک روژمان در این زمینه مشورت داشته باشید.